Bob Ross

Ik blog nu al meer dan tien jaar op en aan op diverse sites en plekken. In die tien jaar heb ik het nog nooit over een van mijn grootste helden gehad.

Vandaag vertel ik wat meer over mijn persoonlijke held; Bob Ross.

Nu kan het zijn dat je dit leest, iets jonger bent en denkt “Wie is Bob Ross?”

Bob Ross was een landschapschilder die in een tv serie liet zien hoe je een landschap zelf kon schilderen. Dit heette “the Joy of Painting” Hij was een aandoenlijke man met een imposant afro kapsel en hij straalde alleen maar goedheid uit. Het is bizar om te bedenken dat hij ooit begon bij de Amerikaanse luchtmacht.  Hij is gestorven in 1995.

Maar waarom is Bob Ross jouw persoonlijke held Linda?  Bob Ross maakt iets in mij los. Als ik emotioneel ben kan ik ineens huilen bij zijn afleveringen, ik ontspan en laat alles los. Mensen die mij kennen weten dat ik daar nogal moeite mee heb maar Bob hosselt die shit. Bob is baas.

Zeker de afleveringen die gemaakt zijn na de dood van zijn tweede vrouw vind ik intens. Hij ging door en probeerde positief ermee om te gaan.

“Gotta have opposites dark and light, light and dark in painting. If you have light on light you have nothing, if you have dark on dark you  basically have nothing.

It’s like in life. Gotta have a little sadness once in a while so you know when the good times come. I’m waiting on the good times now”

Iedere keer als ik het hem hoor zeggen schiet ik vol.

Verder ben ik een nachtbraker, altijd al geweest. Het feit wil alleen dat als ik onder druk sta ik lastig kan slapen. Een aantal dingen ontspannen mij; dat zijn creepypasta narrators op youtube (aka griezelige verhalen die mij voorgelezen worden door een bas stem) en Bob Ross.

Dus als ik moe ben en niet kan slapen of heel ongelukkig ben en mijzelf niet kan uiten zit ik het liefste met mijn hoofd onder de dekens en met een aflevering van “the Joy of Painting” een doos tissues en ik ga los.

Bob komt voort uit mijn jeugd. Als kind was ik al gefascineerd door zijn positieve manier van praten “happy little trees” de rust die hij uitstraalt, de geluiden van het mes tegen het canvas en zijn zachte stem.

Ik kan bij deze man ontspannen. Daar zit gevoelige snaar. Als hij bezig is, is alles ok. Ik laat alles gaan. Ik ben dan in het moment.

Ik heb een enorm zwak voor deze man. Ik vind het dan ook erg leuk om te zien dat mijn jongste dochter (nu acht jaar oud) ook naar Bob Ross zit te kijken met grote ogen. Ze vind het gevoel zo fijn wat ze krijgt van de geluiden. BAM. Helemaal prima.

Dus bij deze, ik huil niet als Bambi zijn moeder doodgeschoten word of als de Titanic zinkt. Ik huil bij Bob Ross die zijn verdriet staat weg te schilderen.  Raar feitje betreffende Linda #32

Ben jij bekend met Bob Ross?
Zo nee, probeer het gewoon eens. Ga zitten en ontspan een half uurtje.