Ik zit in een drukke periode en ik heb ontspanning nodig. Ooit ben ik begonnen met bloggen in een zwangerschap. Nee ik ben nu niet zwanger maar 2017 was een zwaar jaar (met oa het overlijden van mijn stiefvader) en 2018 is een heel druk jaar. Tijd om dingen van mij af te typen.
Met bloggen creëer ik namelijk momenten van rust. Dat houd in dat ik er geen “moetje” van maak. Ik blog wanneer ik er behoefte aan heb. Regelmaat zal er nu niet inkomen. Ik ben blij als ik zo eens per week ga zitten en ga typen.
Waarom is/word 2018 zo een druk jaar?
Van Velsen naar Aalsmeer.
Mijn lieftallige Jelle heeft een huis gekocht in zijn woonplaats Kudelstaart zodat wij kunnen samenwonen.
We hebben eind 2016 het er eens over gehad maar besloten dat het huis waar Meneer toentertijd woonde niet geschikt was voor samenwonen met twee kinderen. Een huis kopen was op dat moment niet aan de orde. Een paar maanden na het gesprek (zomer 2017) belde Meneer mij op of ik een huis wilde bekijken met hem en of ik nog wilde samenwonen. Het antwoord was en is uiteraard absoluut ja.
We hebben wel besloten voor de kinderen en omdat er behoorlijk aan het huis geklust moet worden dat we de verhuizing over de zomervakantie heen trekken. Het is namelijk een behoorlijke stap, dit willen we voorzichtig doen en niet de meiden in het midden van een schooljaar laten wisselen.
Weg vanuit een havendorp en op naar het bloemendorp.
Twee draaiende huishoudens samen voegen op deze manier is niet een makkelijke klus.
Het is wennen voor iedereen. Het is toch anders als je 18 bent en je gaat voor het eerst samenwonen. Nu heb je twee dertigers met een eigen leven, een eigen ritme en een eigen stijl.
Zeker die eigen stijl is grappig betreffende het huis inrichten maar dit gaan we later eens uitvoerig bespreken.
Meneer krijgt een vrouw met twee mini mensen erbij naast zijn werk, vrije tijd, sociale leven en politiek. Dit moet hij allemaal kunnen balanceren. Uiteraard kiest Meneer hier bewust voor maar toch is het een extra balletje erbij. Twee meiden die langzaam richting de puberteit dansen is geweldig maar ook soms behoorlijk pittig.
De mini mensjes zitten met school en hun omgeving die anders word. De ene dame blijft waarschijnlijk op haar oude school en de andere dame gaat wisselen. Een ander huis, andere slaapkamers, andere omgeving. Dit heeft ook een impact en we praten hier dus regelmatig over en plannen soms een nachtje slapen in het huis zodat ze langzaam kunnen acclimatiseren.
Voor mij is het een logische volgende stap in onze relatie. Ik vind het heel fijn dat wij zo samen komen en hier verder gaan bouwen aan een toekomst.
Ik wil mijn zelfstandigheid behouden. Dus ik ga geen vast contract in de zorg weg gooien. Met andere woorden, ik houd mijn baan aan in Velsen. Ik zal dus heen en weer moeten gaan tussen de woonplaatsen.
Een rijbewijs is nodig.
Om alles te kunnen doen heb ik dan wel een rijbewijs nodig. Dit houd ik dat ik elke week nu in de auto zit om te lessen. Ik heb ooit toen ik jong was gereden en ik ben twee keer gezakt. De laatste keer zakte ik tijdens mijn zwangerschap en ik ben eigenlijk nooit meer verder gegaan.
Het fijne is dat je het vrij snel oppakt. Het minder prettige is dat het een vrij kostbaar gebeuren is. Ik ga hier nog een apart blogje over maken. Hoe ik mijn lessen ervaar als dertig jarige.
De verkiezingen komen eraan.
Jelle is de lijsttrekker in de gemeente voor de PvdA. Dat betekend dat hij enorm veel vergaderingen heeft. Bijna iedere avond is hij urenlang aan het babbelen en zijn ding doen. Hij doet dit met plezier maar er zitten consequenties aan.
Het is niet anders dan begrijpelijk dat het namelijk veel eist van hem als persoon naast werk, het huis opknappen, sociale contacten en uiteraard onze relatie.
Gelukkig zou het minder druk moeten worden na de verkiezingen dus dan is er wat ademruimte.
Woon je in Aalsmeer, stem op Jelle! ?
Alles bij elkaar word 2018 een belangrijk, spannend en druk jaar.
Het huis, autorijden, politiek, een verhuizing plannen en ondertussen nu nog in Velsen een huishouden alleen draaien met twee meiden en alles wat daarbij komt. Ik werk in de zorg en probeer ondertussen al mijn tijd te verdelen tussen een sociaal leven, mijn relatie en mijn eigen gemoedstoestand.
Het is mij wat. Het is druk maar we weten waar we het voor doen.
Een kleurige toekomst samen in het kleine bloemendorp.
Reacties zijn gesloten.